Voorlopige hechtenis is de verzamelterm voor de bewaring, gevangenhouding en gevangenneming.
Indien een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij worden aangemerkt als verdachte ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering. De officier van justitie heeft op grond van het opportuniteitsbeginsel de bevoegdheid om de verdachte te vervolgen. Alvorens er daadwerkelijk wordt overgegaan tot vervolging, wordt er onderzoek gedaan naar het strafbaar feit. Een belangrijk onderdeel van het onderzoek is het verhoor van de verdachte. Op deze manier wordt er beoordeeld of de verdachte zich daadwerkelijk schuldig heeft gemaakt aan het plegen van enig strafbaar feit. Indien er sprake is van een zwaar strafbaar feit, kan er een bevel tot voorlopige hechtenis worden afgegeven ingevolge artikel 67 van het Wetboek van Strafvordering. Hiervan is sprake wanneer de verdachte onder andere een strafbaar feit heeft gepleegd waar vier jaren gevangenisstraf of meer op staat, of wanneer de verdachte geen vaste woon- of verblijfplaats heeft. Artikel 67a van het Wetboek van Strafvordering geeft de gronden voor voorlopige hechtenis, bijvoorbeeld vluchtgevaar bij de verdachte. Voorlopige hechtenis wordt in beginsel opgelegd in het belang van het onderzoek.
