De restverdiencapaciteit is het percentage dat een werknemer kan verdienen wanneer er sprake is van arbeidsongeschiktheid bij de werknemer.
Indien een bedrijf besluit een sollicitant aan te nemen, komt er in beginsel een arbeidsovereenkomst overeen tussen werkgever en werknemer ingevolge artikel 7:610 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat beide partijen in beginsel vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen zij hierbij wel rekening te houden met hetgeen de wet voorschrijft. Gedurende een dienstverband kan het voorkomen dat de werknemer arbeidsongeschikt raakt. In een dergelijk geval zal de verzekeringsarts samen met de arbeidsdeskundige onderzoeken in hoeverre er sprake is van arbeidsongeschiktheid bij de werknemer. De arbeidsongeschiktheid wordt uitgedrukt in een bepaald percentage, bijvoorbeeld 35 procent. Deze 35 procent impliceert dat de werknemer voor 65 procent arbeidsgeschikt is. Deze 65 procent wordt in het recht aangeduid als de restverdiencapaciteit, aangezien de werknemer voor dit percentage geschikt is arbeid te verrichten.
