De regulerende bevoegdheid geeft de grenzen aan de bevoegdheid van een bepaald ambt of orgaan.
Het staatsrecht kent drie belangrijke functies. Deze drie functies zijn: de constituerende, de attribuerende en de regulerende functie. Bij de constituerende functie wordt er een bepaald ambt of een orgaan in het leven geroepen. Hierbij kan er worden gedacht aan bijvoorbeeld een burgemeester die bij Koninklijk Besluit wordt benoemd. Nadat er een bepaald ambt of orgaan in het leven is geroepen, is het van belang dat dit ambt ook bevoegdheden krijgt toegekend. De bevoegdheidstoekenning wordt de attribuerende bevoegdheid genoemd. De bevoegdheden worden bij wet aan het orgaan toegekend. Te denken valt aan de burgemeester die - gelet op de Gemeentewet - de openbare orde handhaaft en gebiedsaanwijzingen geeft. Naast de constituerende en de attribuerende bevoegdheid, is er nog de regulerende bevoegdheid. De bevoegdheden die aan een ambt of orgaan worden toegekend, zijn logischerwijs niet oneindig. Er worden namelijk grenzen gesteld aan de bevoegdheid en daarin voorziet de regulerende bevoegdheid. Een voorbeeld hiervan is dat de burgemeester slechts gebiedsaanwijzingen mag geven voor zijn eigen gemeente. Al deze drie functies van het staatsrecht hebben als doel het absolutisme tegen te gaan.
