De politieke ministeriële verantwoordelijkheid houdt in dat de ministers (tot op een bepaalde hoogte) verantwoordelijk zijn voor het gedrag van hun ambtenaren.
In Nederland bestaat de Staten-Generaal uit de Eerste en de Tweede Kamer. De Eerste Kamer kent 75 leden, terwijl de Tweede Kamer uit 150 leden bestaat. De primaire taak die beide kamers hebben is het controleren van de regering. De leden van de Tweede Kamer hebben hierin een belangrijkere rol dan de Eerste Kamer, aangezien de leden van de Tweede Kamer meer mogelijkheden heeft de regering te controleren. De Eerste Kamer wordt vooral aangemerkt als heroverwegingskamer. De parlementariërs van de Tweede Kamer kunnen bijvoorbeeld een minister ter verantwoording roepen voor het gedrag van een van zijn ambtenaren, zelfs wanneer de minister niet direct betrokken is geweest bij de gedraging. Deze verantwoordelijkheid wordt de politieke ministeriële verantwoordelijkheid van de minister genoemd en staat omschreven in artikel 42 van de Grondwet. Een ander voorbeeld van de politieke ministeriële verantwoordelijkheid is dat de minister-president verantwoordelijk is voor de uitlatingen van de Koning.
