Partij-autonomie houdt in dat een rechter niet meer aan een partij mag toewijzen dan de partijen hebben ingebracht in het geschil.
Indien twee bedrijven besluiten met elkaar zaken te doen, dan komen partijen in beginsel een overeenkomst overeen ingevolge artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat de partijen vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen de partijen zich wel te houden aan de door de wet gestelde kaders. Over het algemeen staat er in een overeenkomst tussen partijen een beding opgenomen waarin staat hoe zij zullen handelen bij eventuele geschillen. De meest gangbare keuze is het geschil voorleggen aan de rechter. Indien een geschil tussen twee bedrijven voor de rechter komt, zal de kantonrechter of de civiele rechter in eerste aanleg competent zijn om kennis te nemen van het geschil. In een dergelijk geval is het aan de partijen om te bepalen wat de inhoud van het geschil wordt, dit wordt partij-autonomie genoemd. Dit wordt ook wel de lijdelijkheid van de rechter genoemd; de rechter wacht in een zekere zin af wat de partijen aan hem voorleggen.
