De Opiumwet geeft de regels omtrent het gebruik, vervoeren, bezit en vervaardigen van verdovende middelen.
Nederland staat wereldwijd bekend vanwege het zogenaamde gedoogbeleid dat wordt gehanteerd als het gaat om verdovende middelen. Het is algemeen bekend dat het gebruik, bezit, vervoeren en vervaardigen problemen oplevert voor de samenleving, en derhalve heeft de wetgever er in het verleden voor gekozen om dergelijke zaken in de wet te regelen. Bij wet van 1928 kwam de wetgever met de zogenaamde Opiumwet, die verschillende zaken die betrekking hebben op verdovende middelen regelt. De Opiumwet regelt bijvoorbeeld (artikel 6 Opiumwet) onder welke omstandigheden de Minister van Veiligheid en Justitie bevoegd is ontheffing te verlenen voor het gebruik van verdovende middelen. Voorts bevat de Opiumwet zogenaamde lijsten, deze lijsten zijn bijlagen die een omschrijving geven van de verschillende verdovende middelen. De lijsten zijn van belang omdat het voor eenieder op deze manier duidelijk is welke verdovende middelen gebruikt mogen worden (de softdrugs), en welke verdovende middelen verboden zijn (de harddrugs).
