De middelentoets wordt bij een WWB-uitkering gehanteerd om het vermogen van een ingezetene te bepalen.
Indien een bedrijf besluit een sollicitant aan te nemen, komt er in beginsel een arbeidsovereenkomst overeen tussen werkgever en werknemer ingevolge artikel 7:610 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat beide partijen in beginsel vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen zij hierbij wel rekening te houden met hetgeen de wet voorschrijft. Het kan echter voorkomen dat een werknemer zijn baan kwijtraakt, in een dergelijk geval heeft hij in beginsel recht op een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW). Mocht er echter geen recht bestaan op een WW-uitkering, dan komt de werkloze zeer waarschijnlijk in aanmerking voor een uitkering op grond van de Wet Werk en Bijstand (WWB). De WWB kan worden gezien als het sociale vangnet voor personen die niet in aanmerking komen voor andere uitkeringen. Bij de WWB-uitkering wordt er echter een zogenaamde middelentoets gehouden. Met deze middelentoets stelt de gemeente (die de WWB uitvoert) het inkomen van de aanvrager vast, om te bepalen of de aanvrager daadwerkelijk recht heeft op de uitkering.
