Er is sprake van een meerdaadse samenloop indien een verdachte meerdere strafbare feiten pleegt die als één strafbaar feit moeten worden gezien.
Indien een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering worden aangemerkt als verdachte. De officier van justitie heeft in een dergelijk geval de mogelijkheid om de verdachte te vervolgen op grond van het opportuniteitsbeginsel. Alvorens de officier van justitie daadwerkelijk tot vervolgen overgaat, brengt hij een dagvaarding uit aan de verdachte waarin staat omschreven wanneer en voor welke rechtbank de verdachte dient te verschijnen. Voorts bevat de dagvaarding informatie over het strafbaar feit waarvoor de verdachte wordt vervolgd. Dit laatste gedeelte staat omschreven in de tenlastelegging van de dagvaarding. Over het algemeen wordt een verdachte voor één of een aantal strafbare feiten vervolgd; bij de meerdaadse samenloop ligt dit echter anders. Bij een meerdaadse samenloop is er namelijk sprake van één handeling van de verdachte waaruit twee of meerdere strafbare feiten voortvloeien. Uiteindelijk kan de rechter de verdachte slechts één straf opleggen, al zal de rechter aan de hand van de feiten en omstandigheden bepalen wat de hoogte van de straf zal zijn. De meerdaadse samenloop staat omschreven in artikel 57 van het Wetboek van Strafrecht.
