Een persoon heeft recht op een langdurigheidstoeslag indien hij langdurig een laag inkomen heeft gehad en geen perspectief heeft op een inkomensverbetering.
Indien een persoon wordt ontslagen bij zijn werkgever, bestaat er in beginsel een recht op een werkloosheidsuitkering op grond van de Werkloosheidswet. Na afloop van deze uitkering kan het voorkomen dat er geen enkele andere uitkering is waar deze persoon voor in aanmerking komt. In een dergelijk geval bestaat er een zogenaamd vangnet, namelijk een uitkering op grond van de Wet Werk en Bijstand (WWB). Het is echter algemeen bekend dat de WWB-uitkering geen vetpot is en dat personen die tot de kring van verzekerden behoren het financieel bijzonder moeilijk kunnen hebben. Indien de gemeente constateert dat een persoon al sinds langere tijd in de WWB-uitkering zit, kan de gemeente besluiten om een langdurigheidstoeslag toe te kennen. Een persoon kan hiertoe echter ook een verzoek indienen bij de gemeente. Per jaar bestaat er eenmaal het recht op een langdurigheidstoeslag. De langdurigheidstoeslag staat geregeld in artikel 36 van de WWB.
