Een exceptief verweer houdt in dat de gedaagde stelt dat de rechter niet bevoegd is kennis te nemen van de zaak wegens een juridisch technische fout van eiser.
Indien twee bedrijven besluiten met elkaar zaken te doen, dan komen partijen in beginsel een overeenkomst overeen ingevolge artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat de partijen vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen de partijen zich wel te houden aan de door de wet gestelde kaders. Over het algemeen staat er in een overeenkomst tussen partijen een beding opgenomen waarin staat hoe zij zullen handelen bij eventuele geschillen. De meest gangbare keuze is het geschil voorleggen aan de rechter. Indien een geschil tussen twee bedrijven voor de rechter komt, zal de kantonrechter of de civiele rechter in eerste aanleg competent zijn om kennis te nemen van het geschil. Een dergelijke procedure wordt in gang gezet door middel van een dagvaarding. De eiser brengt de dagvaarding uit, en de gedaagde heeft de mogelijkheid hierop te reageren. De gedaagde kan reageren door middel van een conclusie van antwoord, door exceptief of principaal verweer te voeren. Indien de gedaagde exceptief verweer voert, stelt hij bijvoorbeeld dat de dagvaarding nietig is, of dat het geschil bij de verkeerde rechter is aangebracht.
