Deconcentratie houdt in dat de macht binnen een en hetzelfde orgaan is verspreid.
In het Nederlandse staatsrecht kent men een zogenaamde scheiding van de machten. De drie machten in dit model zijn: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht. Naast de scheiding der machten is Nederland een zogenaamde gedecentraliseerde eenheidsstaat. Dit houdt in dat de macht in Nederland is verspreid over verschillende overheden, in dit geval de provincies en de gemeenten. De provincies en gemeenten kunnen op deze wijze - tot op een bepaalde hoogte - autonoom te werk gaan. Bij deconcentratie is dit echter niet het geval. Hierbij is het namelijk zo dat de macht binnen hetzelfde orgaan is verspreid, waardoor slechts organen van binnenuit de organisatie de macht dragen. Bij deconcentratie wordt de macht door het hoogste orgaan echter wel gedelegeerd aan lagere ambtenaren of werknemers, waardoor er geen sprake is van absolutisme bij het hoogste orgaan binnen de betreffende instantie.
