Begripppenlijst Tweede Kamer

Winish Ganesh (2012)

Gepubliceerd op 23-10-2012

Cautie

betekenis & definitie

De cautie kan worden omschreven als het zwijgrecht dat een verdachte toekomt tijdens het verhoor of zitting gedurende de opsporing of vervolging van een strafzaak. De cautie staat geregeld in artikel 29 lid 2 van het Wetboek van Strafvordering.

Artikel 29 lid 2 van het Wetboek van Strafvordering stelt: ''Voor het verhoor wordt de verdachte medegedeeld dat hij niet verplicht is tot antwoorden.'' De cautie is één van de belangrijkste rechten die de verdachte heeft gedurende de opsporing en vervolging van zijn strafzaak. Van belang is dat de verdachte voor aanvang van het verhoor of de zitting krijgt medegedeeld dat hij niet tot antwoorden is verplicht.
De cautie wordt echter niet slechts toegepast in het strafrecht; in bepaalde gevallen wordt de cautie ook in het bestuursrecht toegepast zoals omschreven in artikel 5:10a lid 2 van de Algemene wet bestuursrecht. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen wanneer een persoon een bestraffende sanctie krijgt opgelegd van de gemeente.
De cautie is ook terug te vinden in een belangrijk verdrag, namelijk artikel 6 van het EVRM (Europees verdrag voor de rechten van de mens).
De achterliggende gedachte van de cautie is het beschermen van de verdachte. Vaak wacht de verdachte de komst van zijn advocaat af, met de bedoeling dat de advocaat namens de verdachte het woord - op juridisch juiste wijze - voert.