De rechter heeft de mogelijkheid naast de hoofdstraffen, bijkomende straffen op te leggen. De bijkomende straffen zijn: ontzetting van bepaalde rechten, verbeurdverklaring en het openbaar maken van de rechterlijke uitspraak.
Indien een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij op grond van het opportuniteitsbeginsel worden vervolgd door de officier van justitie. De persoon in kwestie kan, omdat hij een strafbaar feit heeft gepleegd, worden aangemerkt als verdachte ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering. Indien de officier van justitie daadwerkelijk besluit om tot vervolging over te gaan, zal de zaak in eerste aanleg voorkomen bij de sector straf van de rechtbank. De rechter zal, afhankelijk van de feiten en omstandigheden die spelen in de zaak, oordelen of het noodzakelijk is de verdachte te straffen voor zijn gedragingen. Indien de rechter van mening is dat de verdachte gestraft dient te worden, kan hij ingevolge artikel 9 lid 1 sub a van het Wetboek van Strafrecht hoofdstraffen opleggen. Naast deze hoofdstraffen kan de rechter bijkomende straffen opleggen, zoals omschreven in artikel 9 lid 1 sub b van het Wetboek van Strafrecht. Het openbaar maken van een uitspraak, een van de bijkomende straffen, is hedendaags echter gebruikelijk en derhalve niet meer van deze tijd.
