natuur

betekenis & definitie

natuur - Zelfstandignaamwoord
1. (filosofie) de oorspronkelijke, onaangeroerde verschijningsvorm van alles wat zich op, in en rond de Aarde bevindt; derhalve min of meer synoniem aan "schepping" of "wildernis", tegenover cultuur, technologie, beschaving: hetgeen duidt op alles, wat de mens tot op heden aan die schepping veranderd heeft; oftewel: de door de mens gecreëerde of gewijzigde vormen
2. (maatschappij) datgene wat de mens als natuur ziet, dus ook al is het door hemzelf als zodanig ingericht. Oftewel de oorspronkelijke wildernis en elke natuurgetrouwe nabootsing hiervan. Derhalve ook bijvoorbeeld bossen die, ookal lijken ze op de oorspronkelijke oerbossen, in werkelijkheid zijn aangelegd.
3. (wetenschap) de natuur, zoals die bestudeerd en beschreven wordt door de natuurwetenschappen zoals de natuurkunde en de biologie, te vergelijken met het begrip heelal, universum of kosmos, meestal beschouwd als gezien vanuit het standpunt van de mens op Aarde
4. de aard van iets of iemand; het karakter of de essentie
5. (verouderd) (seksualiteit) teelvocht; mannelijk zaad en geslachtsorgaan

natuur - Werkwoord
1. (in een bijzin) eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van naturen
♢... dat ik natuur

Woordherkomst
Uit het Latijn (natura), het deelwoord van de toekomende tijd van nasci, hetgeen zoveel betekent als "dat wat geboren zal worden", oftewel "tot leven zal komen".

Synoniemen
[3] aard, geaardheid, inborst, karakter, wezen

Antoniemen
cultuur