Gepubliceerd op 04-12-2017

landbouwgrond

betekenis & definitie

landbouwgrond - Zelfstandignaamwoord
1. (landbouw) land dat geschikt is (gemaakt) voor het verbouwen van voedselgewassen
In de flevopolders zijn vruchtbare landbouwgronden.
Groningen heeft op het hoge land de meest productieve landbouwgronden van Nederland.

Woordherkomst
samenstelling van landbouw en grond