eenrichtingsverkeer

betekenis & definitie

eenrichtingsverkeer - Zelfstandignaamwoord
1. iets (mn verkeer) wat maar een kant op mag of gaat
♢ Zijn liefde voor het meisje was slechts eenrichtingsverkeer.
♢ In deze straat mag men maar in één richting rijden want het is eenrichtingsverkeer

Woordherkomst
samenstelling van een, richting en verkeer met het invoegsel -s-