(Gr. , mensch). In 't algemeen: wetenschap van den mensch of menschenkunde.
Maar langzamerhand in beteekenis beperkt tot die kennis in somatischen zin, d.w.z. die van den mensch beschouwd als dierlijk wezen in zijn specifieke kenmerken. 1) De natuurlijke geschiedenis dus van den mensch, inclusief de vergelijkende studie der menschenrassen, terwijl dan de anatomie of ontleedkunde enkel den morphologischen bouw beschrijft. Daarnevens treden dan de ethnologie als het geestelijk leven der menschenrassen beschrijvend, en de sociologie als hun maatschappelijk leven behandelend. In tegenstelling van die laatsten houdt dus de anthropologie zich meer bepaaldelijk bezig met de physische en physiologische zijde.1) Vandaar dat Haeckel de anthropologie beschouwde als een deel der zoölogie. In Engeland daarentegen wordt onder den term anthropologie veelal ook de ethnologie of volkenkunde begrepen.
