minimumgewicht: men kan racefietsen almaar lichter maken. Voor de veiligheid van de renners (een lichtere fiets is immers minder stabiel), maar ook om ervoor te zorgen dat de koers niet - zoals bij het Formule 1 - afhankelijk wordt van de ingenieurscapaciteiten van de fietsbouwers, heeft de UCI een minimumgewicht ingesteld. Momenteel is dit minimum bepaald op 6,8 kilogram, en de fietsen worden dan ook regelmatig, vooral bij (klim)tijdritten, op voorhand gewogen door de 'Weight Watchers'. Zij wegen de fiets met een nauwkeurigheid van drie cijfers achter de komma, en renners en hun mecaniciens proberen uiteraard het minimumgewicht zo dicht mogelijk te benaderen.
Zo stuurde de wedstrijdjury in de Tour van 2004 de zevenvoudig tourwinnaar Lance Armstrong maar liefst vier keer wandelen toen hij zijn fiets aanbood voor de weging vlak voor de tijdrit. De mecanicien probeerde onder andere te fiets te verzwaren door er een snelheidsmetertje op te monteren, maar dat werd geweigerd omdat de wedstrijdjury dit niet zag als een onderdeel van de fiets. Ook ontstond er een discussie rond de meetapparatuur van de jury, die andere waarden gaf dan de weegschaal van Armstrongs team, US Postal. De weegschaal van de wedstrijdjury was echter officieel geijkt op zeeniveau en verzegeld met een loodje. De weegschaal van US Postal daarentegen, gaf andere waarden omdat men zich op dat moment 720 meter hoogte bevond. De fiets van Armstrong woog bij de jury achtereenvolgens 6,690, 6,740 en 6,780 kilogram, om uiteindelijk te worden goedgekeurd met een gewicht van 6,880 kilogram. Vandaag worden de fietsen regelmatig verzwaard met kleine loodjes achteraan het zadel om het minimumgewicht zo goed mogelijk te benaderen.
