(onov ww; stoempte; h. gestoempt) - op kracht, met het hele lichaam, niet sierlijk fietsen, vooral bij een klim bergop.
• Alexander stoempte langszij, met zijn bovenlichaam als een jaknikker boven zijn stuur. (SMIDO)
• Ze zaten erdoor. Als Geldermans een halve fietslengte voor lag, smeekte jan Janssen: ‘Ab, niet zo vlug, joh.’ En als Jan in de klim van zijn vriend wegliep, kreunde Ab: ‘Jan, toe, ga niet zo rap. We gaan toch samen naar de meet.’ Ze kwamen dan toch boven gestoempt. (BEESJ)
