Carl Maria Friedrich Ernst von Weber (1786—1826) was een Duits toonkunstenaar, de eerste grote vertegenwoordiger van de Duitse romantiek in de toonkunst. Zijn vader, een neef van de vrouw van Mozart, oud-officier, muziek-dirigent en theaterondernemer, wisselde onophoudelijk van beroep en van woonplaats, zodat zijn gezin een zwervend leven leidde en de jonge Weber slechts zeer ongeregeld muziekonderwijs ontving.
In 1804 werd hij kapelmeester te Breslau; hij was daarna intendant te Karlsruhe en werd in 1813 benoemd tot dirigent te Praag. In 1816 ontving hij de eervolle opdracht van den koning van Saksen om te Dresden een Duitse opera te stichten.
Weber bracht de jonge instelling tot groten bloei en bleef er tot zijn dood aan verbonden. Zijn naam was intussen reeds bekend geworden door zijn muziek bij de liederen van Körner „Leier und Schwert”, maar een plaats onder de grootste componisten verwierf hij zich eerst door zijn opera „Der Freischütz”, (première te Berlijn in 1821).
Met dit werk vierde Weber vele triomfen; het verbrak de opperheerschappij der Italiaanse opera in Duitsland en verhief den componist tot een nationale figuur. Zijn muziek bij het toneelstuk „Precïosa” sloeg minder in.Zijn in 1823 verschenen opera „Euryanthe”, vol van de heerlijkste muziek doch met een slechten tekst, behaalde te Weenen een groot, doch kortstondig succes.
Sinds 1824 openbaarde zich bij Weber een sterke verergering van zijn kwaal, longtering, maar hij arbeidde voort aan een nieuwe opera „Oberon”, die in 1826 te Londen onder zijn persoonlijke leiding werd opgevoerd. Deze inspanning en het Engelse klimaat werden hem echter noodlottig; den dag voor zijn terugkeer naar Duitsland vond men hem voorgoed ingeslapen.
Behalve opera’s componeerde hij een groot aantal muziekwerken: pianostukken, symphonieën, kamermuziek, koorwerken, zangkwartetten en -duetten, liederen enz.
