(Thomas ab Aquino, Thomas Aquinas, ± 1225—1274) was een der meest bekende scholastici van de R.K. kerk. Hij werd bij Napels op het kasteel Rocca Sicca geboren en ontving zijn opleiding in het klooster Monte Cassino.
Hij trad tegen den wil van zijn ouders in 1243 tot de orde der Dominicanen toe.Van 1252—1260 doceerde hij te Parijs de scholastieke wijsbegeerte, daarna te Rome en van 1269—71 wederom te Parijs. De jeugdige leraar oogstte zoveel bijval, dat hij al spoedig den bijnaam „doctor universalis” (de alomvattende) en „angelicus” (aan inzicht den engelen gelijk) kreeg.
Paus Urbanus IV beriep hem in 1261 naar Rome, waar hij verscheidene jaren de pauselijke theologische school leidde; verder doceerde hij ook te Bologna, Pisa en Napels theologie. Op reis naar het Concilie te Lyon overleed hij in 1274 in een klooster te Fossanuova. Thomas van Aquino genoot een zeer hoog aanzien en werd in 1322 heilig verklaard. Als wetenschappelijk onderzoeker en verdediger der R.K. leerstellingen heeft hij grote verdiensten. In de scholastische twisten van zijn dagen was Aquino’s optreden van beslissende betekenis. Hij nam de wijsbegeerte van Aristoteles tot wetenschappelijken grondslag en bouwde daarop een systeem, waarin hij zowel de theologie als de philosophie haar eigen plaats aanwees.
Thomas van Aquino schreef een aantal grote werken, en zijn wijsbegeerte is ook heden nog in het algemeen de grondslag van de godgeleerde studie in de R.K. kerk.
