— Grieks pentêkostê, vijftigste (dag) — is de Griekse naam van een oorspronkelijk Israëlietisch feest, dat vijftig dagen na het Paasfeest werd gevierd en daarom in het Oude Testament ook „feest der (zeven) weken” wordt genoemd. In dit tijdsverloop was de gehele oogst geëindigd en nu bracht men Jehovah op dien dag dankoffers en aan de priesters gaven.
Het duurde naar de wet van Mozes slechts één dag, die als een sabbath werd gevierd. Later werd dit twee dagen en werd op Pinksteren ook de wetgeving op den Sinaï (zie: Mozes) herdacht.De Christenheid herdenkt op Pinksteren, 50 dagen na Paschen en 10 dagen na Hemelvaartsdag, — het feest der Opstanding — de uitstorting van den Heiligen Geest op de discipelen en de stichting van de eerste gemeente te Jeruzalem. Aanvankelijk duurde het Pinksterfeest als kerkelijk feest één dag, in 1094 werd het op drie dagen gebracht.
