In het hoofdstuk over rivieren zullen we jullie vertellen, hoe het komt, dat een rivier veelal de neiging vertoont, haar bedding te verleggen. Op allerlei manieren trachten de mensen dat te voorkomen; zij hebben het liefst, dat de rivier netjes in haar bed blijft stromen en dit zo op voldoende diepte houdt.
Daartoe bouwt men dwars op den stroom kribben, smalle dammetjes, die in bijna al onze grote rivieren, vooral in Rijn, Waal en Lek, te vinden zijn.
De kribben bestaan uit zand, dat wordt vastgehouden door griendhouten matten, vaak bedekt met een steenstorting.
De kribben steken maar weinig boven het gemiddelde rivierniveau uit. Soms zijn op den kop, dat is ’t einde in de rivier, staken aangebracht, om, wanneer ze onder water staan, de scheepvaart van hun aanwezigheid in kennis te stellen.
