Het dragen van handschoenen is haast zo oud als de wereld. Men vertelt van de oude Egyptenaren, dat zij elkaar lange handschoenen cadeau gaven of er hun belasting mee betaalden, — van de Perzen, dat ze handschoenen droegen van kostbaar pelswerk.
Bij Grieken en Romeinen gold het dragen van handschoenen als verwijfd, ze werden bijna alleen gebruikt bij maaltijden, omdat men toen nog geen lepels en vorken kende.In de Middeleeuwen werden door ridders en edelen veel handschoenen gedragen; wanneer men iemand tot een tweegevecht wilde uitdagen, wierp men hem een handschoen toe (in ’t gezicht); het oprapen was een teken, dat de tegenstander de uitdaging aannam.
In de 16e eeuw bestond een enorme luxe in handschoenen, die vaak met edelstenen werden bestikt en schatten kostten.
In de vorige eeuw gold het als onbehoorlijk, wanneer een jongedame zich „ongeganteerd”, zoals dat heette, op straat vertoonde; nu is die mode verdwenen. In den zomer worden over ’t geheel weinig handschoenen meer gedragen; in den winter natuurlijk veel meer.
Weet je, waar glacéhandschoenen van gemaakt worden? Meest van geitevellen, de mindere soorten ook van schapevellen.
Het leer wordt eerst gelooid, daarna geverfd en aan de buitenzijde met scherpe messen bewerkt, om het de juiste dikte te geven. Daarna wordt het vereiste stuk voor de (dubbele) handschoen afgesneden en worden er machinaal de vingers en andere delen in gekerfd. Het naaien geschiedt ook machinaal, alleen bij de allerfijnste soorten met de hand.
Tenslotte worden de handschoenen geperst en in vochtige doeken gewikkeld, om soepel te worden.
Degenen van jullie, die familie of vrienden in Indië hebben, weten natuurlijk ook wel, wat trouwen met den handschoen is.
In den regel is voor een huwelijk vereist, dat bruid en bruidegom allebei voor den ambtenaar van den burgerlijken stand verschijnen, maar in bizondere gevallen, b.v. als de bruidegom in Indië is, kan worden toegestaan, dat het huwelijk in Nederland wordt voltrokken en dat een ander, b.v. de vader van de bruid, de plaats van den bruidegom inneemt. Dit heet „met den handschoen trouwen”, omdat dan beide partijen bij het tekenen van hun naam den handschoen aanhouden.
De jonge vrouwen, die na zo’n huwelijksvoltrekking naar Indië gaan, worden gewoonlijk „handschoentjes” genoemd.
