(of Gandhi), door zijn volgelingen genoemd Mahatma Ghandi — Mahatma betekent „grote ziel” — is een zeer bekend Brits-Indisch volksleider, die veel voor de ontwikkeling en vrijmaking van zijn volk, de Hindoes in Brits-Indië, heeft gedaan en dit tot stand gebracht heeft op een heel bizondere wijze.
Het verschil tussen Ghandi en de meeste andere volksleiders is n.l., dat hij nooit geweld heeft willen gebruiken, doch tegenover de Britse regering, die het Hindoese volk in vele opzichten kort houdt, den weg heeft gevolgd van lijdelijk verzet en hierbij niet heeft geaarzeld, herhaaldelijk zijn eigen leven op het spel te zetten, zoals b.v. door zijn vrijwillig vasten, waarover je wellicht al eens gelezen hebt.
Mohandas Karamchand Ghandi werd in 1869 geboren als zoon van een rijken koopman. Zijn ouders behoorden tot de Hindoese Jaï-secte, welker hoofdbeginsel is de z.g. „Ahimsa”, het niet-gebruiken van geweld, het niet-doden. Ghandi werd door zijn moeder, een vrome Hindoese vrouw, streng opgevoed en studeerde eerst te Ahmedabad, later te Londen in de rechten, vestigde zich in 1891 als advocaat te Bombay en leerde als zodanig den haat van de blanken tegen de kleurlingen kennen; hij besloot zijn verder leven te wijden aan de vrijmaking en verheffing van zijn volk. Hij gaf zijn advocatencarrière op, om als redenaar en schrijver voor zijn volk te strijden.
Aan de oeroude, vaak leeggeworden vormen van den Hindoesen godsdienst wist hij nieuw leven te geven; echter verzette hij zich scherp tegen het kastenstelsel — zie; Brahma — tegen de slechte behandeling der paria’s en tegen het kinderhuwelijk. Ook wilde hij voor de vrouwen, die in Brits-Indië nog veelal op een ondergeschikte plaats staan, een waardiger bestaan veroveren.
Den nationalen opbloei van zijn volk tracht hij o.a. te bevorderen door de oude hand-industrie van weven en spinnen te doen herleven.
Herhaaldelijk kwamen Ghandi en zijn volgelingen, die speciaal in den Indischen „Volksraad” vrij talrijk zijn, met de Engelse regering in botsing en daarbij toonde hij een vastberadenheid en zelfopoffering bij het doorzetten zijner idealen, die de bewondering van zeer velen afdwongen. Meermalen wist hij door zijn persoonlijken invloed allerlei geschillen van zijn volgelingen onderling te beslechten. Door velen van hen wordt hij dan ook als een heilige vereerd.
