is een plechtig, feestelijk, min of meer uitvoerig trompetsignaal, waarbij niet meer tonen dan die van den drieklank gebruikt worden.
Het is moeilijk te begrijpen, dat zo’n fanfare diepen indruk kan maken. En toch — er is een fanfare, maar die dan ook van Beethoven is, welke weinigen zonder diepe aandoening kunnen horen. Het is de fanfare uit de opera Fidelio, of laten wij, voor jullie gemakkelijker, zeggen: uit de veel gespeelde Leonore-ouverture (no. 3) voor die opera.
Het verhaal is in het kort, dat juist op het moment dat Fidelio naar haar man in diens duisteren kerker door weet te dringen, de gevangenisdirecteur daar eveneens komt (wij zijn in overoude tijden), om dien man te doden en te doen verdwijnen. Juist zal de directeur tot den moord overgaan, of daar klinken ineens, heel zacht, hoog van den toren van het gevangenisslot, de tonen van de fanfare, die de komst aankondigen van den machtigen verlosser, chef van den gevangenisdirecteur.
Nu zijn het zeker in hoge mate de omstandigheden , die medewerken tot den groten indruk, welken die fanfare maakt.
Indien je eens goed naar de bekende ouverture luistert, zal je zien, dat er welhaast geen muziekstuk is, dat zo gemakkelijk te volgen en te begrijpen is. Zodra het allegro inzet, begint de geweldige spanning toe te nemen. Hoe langer hoe heviger komt de dreiging naar voren, hoe langer hoe meer ziet men het slachtoffer teruggedreven, de spanning wordt haast ondragelijk, daar komt ineens na een muzikalen orkaan de plotselinge stilte, waarin die heerlijke fanfare de bevrijding, het geluk aankondigt:. Het woord fanfare betekent nog heel wat anders. Het betekent in het algemeen blaasmuziek, zodat wij b.v. van fanfarecorpsen praten, wanneer wij eenvoudige koper-blaasmuziek-orkesten bedoelen.
