Zo noemde men bij de oude Kelten in Gallië en Groot-Brittannië de priesters. De afleiding van dit woord is zeer onzeker, de naam is waarschijnlijk afgeleid van het oud-Keltische woord drus, dat evenals het Griekse woord drus eik betekent, omdat de Druïden dien boom als heilig beschouwden.
Anderen menen, dat Druïden is afgeleid van dru-vid, d.i. zeer wijs.De Druïden waren niet alleen priesters, maar tevens artsen, sterrenwichelaars en rechters; in het algemeen waren zij de bewaarders der toenmalige wetenschap. Zij waren vrijgesteld van belastingen en krijgsdienst. Van hun godsdienst is ons heel weinig bekend. Ze geloofden in de onsterfelijkheid der ziel en de wedergeboorte in den zin van zielsverhuizing, dus zo, dat de ziel steeds in een ander lichaam wedergeboren werd.
In Gallië verloren de Druïden hun invloed onder keizer Tiberius en zijn opvolgers. In Bretagne en in Engeland hielden zij zich nog lang staande.
