betekent vrijstelling of ontheffing.
Wanneer dispensatie verleend wordt, wil dat zeggen, dat men vergunning geeft om in een bizonder, bepaald genoemd geval af te wijken van wat als regel is vastgesteld.
Zo kent men in de Rooms-Katholieke leerk de dispensatie. De Paus kan dispensatie verlenen van alle kerkelijke wetten. Een bisschop kan weer dispensatie verlenen van zijn eigen voorschriften en van de voorschriften, die zijn voorgangers hebben opgesteld.
Dispensatie wordt echter slechts verleend, wanneer een „dringende grond of een groter nut” deze rechtvaardigt; zo heeft het Concilie van Trente het vastgesteld.
Het protestantisme kent een dergelijke dispensatie niet.
Ook in de sportwereld hoort men veel van „dispensatie verlenen” spreken. De meeste sportbonden hebben in hun reglement de bepaling, dat een speler of speelster, wanneer die zich eenmaal als lid van een bepaalde club heeft opgegeven, ook gedurende het gehele seizoen voor die vereniging moet uitkomen en dus niet voor een andere vereniging mag spelen.
Nu kan het b.v. gebeuren, dat een speler (ster) tijdens een seizoen naar een andere ver afgelegen plaats verhuist. In de meeste gevallen zal het hem of haar dan onmogelijk zijn voor de oude vereniging te spelen.
Nu zou het dus volgens de zo juist genoemde bepaling van het reglement onmogelijk zijn, om nog hetzelfde jaar voor een vereniging in de nieuwe plaats van inwoning uit te komen.
In dit geval is het echter mogelijk dispensatie, ontheffing, te verlenen van die bepaling.
