De buffel behoort tot de herkauwende dieren; hij is nauw verwant aan ons rund. In alle grote dierentuinen kun je hem zien.
Je hoeft niet van hem te schrikken, al lijkt hij een gevaarlijk beest, wanneer hij met gebogen, ruigen kop voor je staat en je boosaardig aankijkt, want in werkelijkheid is hij een Joris Goedbloed.In alle Indianenverhalen speelt de buffel een rol, die allesbehalve goedig is. En terecht, want de wilde Amerikaanse buffel is — anders dan de tamme — een geduchte tegenstander, vooral indien hij gewond is.
Veel minder wild is de Aziatische buffel, die dan ook gemakkelijk te temmen is en in ons Indië, vooral op de Soenda-eilanden, en ook in Tibet, als huisdier wordt gehouden. Die grote buffels of karbouwen zijn het kostbaarste bezit van den inlandsen landbouwer. Hij spant ze voor den ploeg net als bij ons de paarden.
Van hoeveel betekenis de buffel is in het leven van zo’n inlands gezin, kun je begrijpen, als je het bekende verhaal leest van den inlandsen jongen Saïdja, die zijn ouderlijk huis verliet, om te gaan werken onder vreemden, alleen om voor zijn vader een nieuwen buffel te kunnen kopen. Het is een gedeelte uit „Max Havelaar”, het beroemde boek van Multatuli.
