zijn dieren, die behoren tot de klasse der ringwormen: zij voeden zich met bloed en wel bij voorkeur met dat van warmbloedige dieren.
Men kent verschillende soorten van bloedzuigers: de bekendste is de z.g. medicinale bloedzuiger, die vroeger veel in de geneeskunde gebruikt werd, n.l. in gevallen, waarbij bloed van den patiënt moest worden afgetapt.
Het gebruik van bloedzuigers voor medicinale doeleinden komt tegenwoordig lang zoveel niet meer voor als vroeger: ten eerste wordt niet meer, zoals in vroeger eeuwen, bij allerlei ongesteldheden tot het aftappen van bloed overgegaan en ten tweede gebruikt men hiervoor, wanneer het wél nodig is, allerlei toestelletjes, waarmee men hetzelfde doel bereikt als met bloedzuigers.
De medicinale bloedzuiger is geel en donkerbruin geringd. Hij heeft een sterk gespierden mond, waarmee hij zich aan zijn prooi vastzuigt. In den mond bevinden zich drie scherpgetande kaken.
De bloedzuiger leeft meestal in water en voedt zich met het bloed van dieren, die hij uitzuigt. In de tropische landen vormen de bloedzuigers een plaag voor de reizigers. Onze militairen in Indië, die op hun expedities dikwijls door rivieren moeten trekken, hebben veel van deze kleine, bloeddorstige dieren te lijden.
