Een der stamvaders van het Joodse volk, die omstreeks 1900 j. voor Christus moet hebben geleefd. Gewoonlijk hoort men hem noemen in één adem met zijn zoon Isaac en zijn kleinzoon Jacob en worden deze drie herdersvorsten, die grote kudden en geweldige rijkdommen bezaten, genoemd als de stamvaders van het Joodse volk.
Abrahams woonplaats was het land Hebron. In het Oude Testament staat zijn geschiedenis beschreven en het bekendste gedeelte hiervan is het verhaal van Abrahams offer, waarin het vrome en moedige karakter van Abraham sterk uitkomt. Ten tijde, dat Abraham nog niet in Hebron, doch in het Zuiden van Kanaan woonde, beval God hem, zijn enigen zoon Isaac te offeren tot een brandoffer op den berg Moria.
Abraham gehoorzaamde aan dit gebod. Hij begaf zich met Isaac op weg, doch toen hij op het punt stond den jongen te doden, werd deze vreselijke daad, die tegelijkertijd het bewijs van Abrahams moed en gehoorzaamheid zou zijn, door God verhinderd.
Abrahams geloof was tot het uiterste op de proef gesteld en hij had getoond, dat zijn geloof hem boven alles ging.
