DRIE. Dit getal werd reeds in de vroegste oudheid als heilig beschouwd. Bij de Egyptenaren (zie dat Art.) werden de evene getallen als ongelukkig, maar daarentegen de onevene, en vooral de drie, als gelukkig aangezien; dit laatste getal, omdat, gelijk PLUTARCHUS zegt, dit het eerste onevene en desniettemin volkomene getal is, en de verhevenste werkingen der goddelijke Almagt uit drie bestaan, te weten: de geest, de stof en het uit beide zamengestelde heelal. Daarom vergelijken de Egyptenaars het Heelal bij eenen driehoek.
In de Vrijmetselarij is dit getal evenzeer het hoogst vereerde en meest gebezigde getal. Alles geschiedt door drie, alles wordt drievoudig voorgesteld. Er zijn drie voorname Officieren. De Leerl. moet zich gedurende drie jaren vormen, om bevorderd te kunnen worden; hetzelfde getal komt bij hunnen symbolischen ouderdom in aanmerking. De Johannes-VU M bestaat uit drie graden. De L wordt verlicht door drie groote en drie kleine lichten; drie slagen openen en sluiten haar; zij rust op drie hoofdzuilen.
Door drie schreden betreedt de V M het heiligdom; enz. De Pythagoreërs leerden, dat een geen getal was, maar dat het evene en onevene de grondbestanddeelen (elementen) van alle getallen zijn. Zij namen aan, dat het evene onvolkomen en onvolmaakt was, terwijl het onevene integendeel volkomen en volmaakt was; want, zeiden zij, het onevene brengt met het evene, oneven, en met oneven, even voort, terwijl op den anderen kant even met even, nooit oneven geeft; bovendien heeft alleen het onevene tevens een begin, een midden en een einde, welke eigenschappen zijn, van wat volmaakt geheeten wordt. Eindelijk is drie het eindgetal der eerste reeks, want om de verhouding tusschen de verschillende getallen eener reeks te weten, heeft men ten minste drie getallen noodig; zoodat drie (oulings dry) zoo veel is, als d'ry of de ry (of reeks) bij uitnemendheid. Het getal drie herinnert aan het oude gezegde: drie vormen een kollegie; drie is scheepsregt.
Drie is het aantal der afmetingen, lengte, breedte en dikte. In het Heelal bestaan ruimte, stof en beweging. De tijd wordt in drie deelen verdeeld, de verledene, de tegenwoordige en de toekomende tijd. De mensch heeft drie voorname geestkrachten, het geheugen, het begrip en den wil. Onder de kleuren zijn er drie oorspronkelijke, namelijk geel, rood en blaauw. Er zijn drie natuurrijken, het rijk der dieren, planten en delfstoffen.
De kolom, van welke er bij de Grieken slechts drie orden, de Dorische, Jonische en Corinthische, bestonden, wordt in drie deelen verdeeld, en is zamengesteld uit de basis, de schacht en het kapiteel. In den tijd heeft men het begin, midden en einde; morgen, middag en avond, opgang, culminatie-punt en ondergang. In de ruimte, boven, midden en beneden; regts, midden en links. Bij de ontwikkeling der denkbeelden, de thesis, (stelling), antithesis, (tegenstelling) en synthesis (zamenstelling), enz.
Geen wonder dan ook, dat een zoo algemeen vereerd getal bij de meeste volken, ook in het godsdienstige, eene gewigtige rol speelde. Bij de Grieken sprak de mythenleer, dat het opperbestuur der wereld onder drie koningen stond, als: JUPITER, de vorst des hemels, NEPTUNUS, god der zee, en PLUTO, meester der hel; er waren drie razernijen, ALECTO, MEGERA en TISIPHONE; drie helregters: MINOS, EACUS en RHADAMANTUS; drie schikgodinnen: CLOTHO, LACHESIS en ATROPOS; drie bevalligheden: AGLAJA, THALIA en EUPHROSINE, en driemaal drie zanggodinnen. Bij de Indiërs had men BRAMAH, VISHNOE en SIVA. Bij de Parsen ZERUANÉ AKERÉNÉ, ORMUZD en MITHRA. Bij de Scandinaviërs en Batavieren ODIN, FREIJA en THOR. Bij de Egyptenaars OSIRIS, ISIS en HORUS. Bij de Kureten OURANOS, RHEA en JASION, enz.
