(< Fr. relatij; < Lat. relativus; < relatus; → relatie).
1) Eig. Met betrekking tot; ten opzichte van. Bv. Relatief maximum = maximum in vergelijking met zekere omgeving. Relatief priem = onderling ondeelbaar.
2) Oneig. in relatief convergent = niet absoluut convergent.
3) Wordt ook wel gebruikt ter vervanging van algebraïsch in den term algebraïsche getallen in de betekenis van positieve en negatieve getallen.
