(< Lat. rationalis = reden; vert. van Gr. = uitspreekbaar). In de Gr. wiskunde heette een grootheid oorspronkelijk ten opzichte van een andere, wanneer zij zich daartoe verhield als een getal tot een getal.
Euclides (ca. 300 v. Chr.) breidt de betekenis weliswaar uit tot het geval van twee lijnstukken, waarvan de vierkanten zich zo verhouden, maar de Lat. vertaling rationalis geeft op den duur toch weer alleen de oorspronkelijke betekenis aan, waarvan de term rationaal getal voor een getal van den vorm pjq (p en q geheel, q ^ 0) is afgeleid.
