1) Methode van oplossen van een vraagstuk, waarbij men zich telkens af vraagt, wat men weten moet, om de gestelde bewering te kunnen afleiden (theoretische analyse), of wat men moet kunnen verrichten, om de gevraagde constructie te kunnen uitvoeren (problematische analyse). Deze methode wordt door Pappos (3e eeuw na Chr.) geformuleerd als ,,de weg vanaf het als bekend beschouwde gezochte langs opvolgende gevolgtrekkingen tot iets, dat door synthese bekend is.” Deze formulering is alleen juist, wanneer elke stap, die in de redenering is gedaan, omkeerbaar is.
De analyse van een elementair meetkundig vraagstuk wordt tegenwoordig wel voorbereiding genoemd.2) Daar men bij het in vergelijking brengen van een ingekleed vraagstuk met de onbekende rekent, alsof zij bekend was, dus in zekeren zin ook uitgaat van het gevraagde, werd in de 17e eeuw analysesynoniem met algebra.
3) Als kenmerk van de analyse werd daardoor het gebruik van de lettersymbolen der algebra beschouwd ; daardoor werd analyse een verzamelnaam voor algebra en infinitesimaalrekening; men onderscheidt dan wel algebraïsche analyse en infinitesimaalanalyse.
