(< Lat. absolutus, part. perf. van absolvere = losmaken). Math.
1) Volstrekt. Vb. De absolute waarde (ook genoemd modulus) van een complex getal; men ziet hierbij af, maakt zich los, van de richting van den voerstraal naar het beeldpunt en beschouwt hiervan alleen de grootte.
2) Fundamenteel (dat, waarvan iets anders afhangt). Vb. Het absolute van een projectieve maatbepaling (een al of niet ontaarde variëteit van de tweede klasse).
3) Onafhankelijk (niet afhangend van iets anders). Vb. J. Bolyai (1802—1860) noemt de door hem ontwikkelde meetkunde, die onafhankelijk is van het al of niet gelden van het parallelen-postulaat, een absolute meetkunde. In de absolute differentiaalrekening zijn de resultaten van de toepassing der differentiatieregels onafhankelijk van het coördinatenstelsel.
