‘Lief. Westgerm. leubh-; Got. liufs; Oudhoogduits liup, liob, Middelhoogduits liep, Nieuwhoogduits lieb; Oudnederfrankisch en Middelnederlands lief (ook zelfst. nw.); Oudsaksisch liaf, liof; Oudfries liaf, Nieuwfries Ijeaf, leaf; Angelsaksisch lêof, Eng. (poëtisch) lief ‘lief, geliefd'; Oudnoors Ijûrf.
Bij een Indogerm. wortel leubh- 'begeren, bevallen’. Verwant buiten het Germ.: Oudindisch lébhyati ‘hij begeert, verlangt'; Lat. lubet, libet ‘gelieft, bevalt’; Oudslav. Ijubû, Oudbulg. Ijuby 'liefde’; Iers colba, uit >coluba ' liefde, vriendschap'.
