'Education 3.0' is een term voor het eerst gebruikt door Dr. Jackie Gerstein Ed. D om aan te geven dat de huidig vorm van onderwijs inefficiënt is door de hoge mate van passiviteit bij de student die daaraan ten grondslag ligt.
De meeste educatieve systemen worden nog steeds gedreven door een soort educatief essentialisme, een filosofie waarin studenten zijn verplicht om kernvaardigheden aan te leren, waarbij de docent-opvoeder centraal staat en de student redelijk passief blijft. De nieuwe generatie leerling of student is veranderd en zo ook de vorm van leren in een klas of collegezaal. Er grijpt een evolutie plaats of we nu willen of niet. De moderne pedagogische stijl van lesgeven gaat steeds meer de richting op tot het convergeren van actieve, productieve en samenwerkende leermethodieken (Hoppe, Milrad & Knshuk, 2002). De proliferatie van individueel toegespitste technologieën via PA's (zoals de iPad, iPhone of de androïde versies daarvan), geeft de hedendaagse leraar of docent geweldige kansen om de student centraal te stellen in een meer efficiënte wijze van lesgeven. We gaan een nieuw tijdperk in van op elkaar 'aangesloten' kennisgroepen, die continue aan het leren zijn en die onmiddellijke en oneindige informatie verwachten met betrekking tot het onderwerp. De docent is niet langer de poortwachter tot informatie.
Dr. Jackie Gerstein, Ed.D trekt het oude systeem in twijfel; informatie is nu via digitale bronnen breed en diep beschikbaar binnen het handbereik van de student en dus krijgt in haar 'Education 3.0' filosofie de opvoeder de rol van facilitator toebedeeld, en de student de rol van eindverantwoordelijke voor zijn/haar eigen persoonlijke ontwikkeling. Ze noemt dit 'self-directed education' of 'interest-based learning', waarbij het oplossen van problemen gekoppeld wordt aan de creativiteit en constructievaardigheden van de student zelf.
