Sylvia sarda Temminck 1820. Op de Balearen, Corsica en Sardinië broedende soortvan grasmus, die op 3 mei 1997 voor het eerst in de Lage Landen werd vastgesteld, te Knokke-Heist, België, ontdekt door Vincent Legrand.
De soort gelijkt iets op de Provençaalse Grasmus ←, die eveneens bij ons zeer zeldzaam is. N Sardinische Grasmusch [Brehm c.1900; Wilms 020802]. De speciesnaam sarda, D Sardengrasmücke, zweeds Sardinsk sangare, R Sardinskaja Slavka en Sp Curruca sarda verwijzen naar Sardinië.De eerste beschrijving was van de Italiaan Alberto Ferrero della Marmora (1789-1863) naar wie de E naam Marmora’s Warbler is gegeven. Die beschrijving werd echter gepubliceerd in Temmincks Manuel d’Ornithologie (I, p.204) (idem die van de Brilgrasmus, ←). Marmora, die in Turijn was geboren, werd in 1849 gouverneurgeneraal van Sardinië. Hij onderzocht alle denkbare facetten van dit eiland en publiceerde Voyage en Sardaigne de 1819 a 1825, ou description statistique, physique etpolitique de cetteile (1826). Bij zijn faunistische studies van Sardinië werd hij geholpen door Franco Bonelli, professor in de zoölogie aan de Universiteit van Turijn. [M&M 1988] Schlegel 1844 meldt de soort (p.XXIv) als goede soort (D Sardische Grasmücke, F Fauvette sarde), maar Schlegel 1858 doet het voorkomen, alsof "Sylvia sarda Marmora" slechts de jongen van de Provengaalse Grasmus zijn.
