Traan wordt gewonnen uit de speklaag van walvisschen of uit den vetmantel van andere dieren als zeehonden, robben, groote visschen, zelfs van pinguins.
Door de groote vraag naar vetten, ten gevolge van de voortdurende uitbreiding der margarinefabricage, is de walvischvangst zoo omvangrijk geworden, dat deze dieren met ondergang bedreigd worden. Sinds de moderne scheepsuitrustingen in gebruik zijn gekomen, gaat deze roofbouw nog in versneld tempo door. De walvischvaarders (meestal Noorsche schepen) zijn gewapend met een harpoenkanon. Voor het opsporen van dieren maken ze gebruik van vliegtuigen en kleinere vaartuigen, die het moederschip vergezellen. De gedoode dieren worden achter den walvischvaarder gesleept op het dek (dat in zee afloopt) getakeld en afgespekt.
Het walvischspek wordt meestal aan boord direct op traan verwerkt. Alle resten worden tegenwoordig op het schip behandeld, dergelijke moderne walvischvaarders zijn drijvende werkplaatsen geworden. Meestal wordt de ruwe traan aan den wal geraffineerd of gehard tot een prima spijsvet. De wereldproductie bedraagt thans meer dan 100.000 ton per jaar.
