Honig (voedingswaarde en andere eigenschappen) - Honig kan beschouwd worden als een genotmiddel, dat tevens voedende eigenschappen bezit evenals suiker. Vroeger toen men nog niet beschikte over de riet- en bietsuiker, was honig de eenige zoetstof die ten dienste stond en moesten de vruchten in honig worden ingelegd. De honig van verschillende bloemen heeft soms zeer uiteenloopende eigenschappen. Ook de samenstelling wisselt iets en wordt gemiddeld als volgt opgegeven: water 20 %, vruchtensuiker 36 %, druivensuiker 36 %, rietsuiker 5 %, zouten 0,5 %, mierenzuur, bijeneiwit en fermenten te samen 1 %. Met het mierenzuur conserveert de bij den honigvoorraad.
Alle honig versuikert op den langen duur, dat wil zeggen, de suiker kristalliseert uit en de consistentie wordt van dun vloeibaar zalfachtig. Koolzaadhonig is fraai goudblond van kleur, zeer geurig en fijn van smaak. De honig van den eschdoorn is licht en geurig. De witte klaverhonig is eveneens fijn van smaak, maar kan kristalliseeren en wordt dan steenhard. Ze is dan moeilijk uit het potje te krijgen en moet iets verwarmd worden of met een heeten lepel worden omgeroerd. Lindenhonig is vaak groenachtig en wordt grauw bij versuikering, dit is geen vuil zooals men op het eerste gezicht zou denken maar een natuurlijke kleur van den honig. De zomerhonig, als de weide vol bloemen staat, is geel tot donkerblond. De bekende boekweithonig is lichttot donkerbruin en eenigszins scherp van smaak.
Deze honig kristalliseert wel, maar hij wordt niet hard, blijft zalfachtig en goed smeerbaar. Het allerbeste is evenwel de heidehonig. Deze is zacht geel, buitengewoon geurig, taai vloeibaar en kristalliseert niet. Bij slechte dracht wordt suiker bijgevoerd, die van Rijkswege accijnsvrij beschikbaar wordt gesteld. Deze suiker wordt met een kleurstof gedenatureerd, vandaar soms het verschijnsel, dat de bijen wat van de toegevoegde kleurstof in den honig brengen. De bijenwas dient voor de fabricage van wrijfwas.
Buitenlandsche honig wordt meestal in vaten verpakt (ongeveer van 250 liter). Zeer geurig is de honig uit Bretagne, die van appelbloesem en boekweit gewonnen wordt. Veel buitenlandsche honig wordt ingevoerd vanuit Cuba, (narcissenhonig), N.-Amerika, Mexico, Palestina en Frankrijk. Tegenwoordig komt eveneens veel honig uit Chili en andere ZuidAmerikaansche staten. De Zwitsersche alpenhonig is gekenmerkt door een zeer apart aroma, afkomstig van de alpenflora.
Honig zal bij een vegetarisch dieet zelden ontbreken. De fermenten, die in onverhitten honig aanwezig zijn, zouden, naar men zegt, de spijs beter verteerbaar maken. Merkwaardig is het dat sommige menschen voor het bijeneiwit bijzonder gevoelig zijn (zie Idiosyncrasie). Honig is een veelbeproefd middel tegen hoesten en ziekte der bronchiën. Het product werkt zwak laxeerend.
Een bekend praeparaat is de rozenhonig, dat is honig die met een aftreksel van rozenblaadjes gearomatiseerd wordt. De borax-rozenhonig is een veel toegepast middel bij beschadigingen van het mondslijmvlies (5 g borax oplossen in 95 g warm gemaakte rozenhonig). Aanstippen van de wondjes met een penseel.
