Dieetvormen - De verschillende dieetvoorschriften kunnen wij tot eenige hoofdtypen terugbrengen, waarbij meestal de consistentie van de spijs als criterium voor de groepeering gebruikt wordt.
Men onderscheidt: het vloeibare dieet. De samenstelling hiervan zal geen bijzondere moeilijkheden geven, mits de grondbeginselen der voedingsleer in het oog gehouden worden. Bij vloeibaar dieet zal men allereerst denken aan melk en melkpraeparaten.
3 Liter melk geeft een voldoende aantal caloriën voor de dagelijksche voeding. Echter deze nadert dan tot de eenzijdige voedingswijzen. Deze hoeveelheid melk bevat 120 g eiwit, terwijl het gehalte aan vitamine C en B gering is.
Het eiwitgehalte is dus te groot, het gehalte aan noodzakelijke vitaminen te gering. Deze mogelijke tekorten zullen aangevuld moeten worden met vruchtensap, afkooksel van graanvruchten, erwten of boonen in water of bouillon, eventueel aangemaakt met geklutste eieren. Het begrip „vloeibaar dieet” is eenigszins rekbaar.
Het half vloeibare dieet. Ook deze kostvorm is niet streng omschreven. De bedoeling zal in de meeste gevallen zijn een voeding, die uit dikke pap bestaat en zonder kauwen verorberd zal kunnen worden. Het half vloeibare dieet is de aangewezen vorm van voedsel voor zwaar zieken. Niet altijd echter zal de toestand van den zieke oorzaak zijn van het toepassen of verkiezen van dezen dieetvorm. Ook in gevallen, waarbij het voedsel moeilijk de maag verlaat, is een half vloeibaar dieet noodzakelijk of gewenscht. In een dergelijk geval zullen natuurlijk ook alle ruwvezelstoffen uit de voeding geweerd moeten worden.
Een derde vorm is het purée-dieet. Hier zijn de spijzen in zeer fijnverdeelden toestand gebracht. Meestal wordt deze vorm gekozen, om de zieke de moeite van het fijn maken der spijzen te besparen en het kauwen te vergemakkelijken.
De puréevorm heeft het nadeel, dat de smaak van de meeste spijzen er niet op vooruit gaat. Ze verliezen vaak hun eigen karakter. Purée gaat zeer gauw tegenstaan, zoodat men voor de noodige afwisseling bij deze spijstoediening moet zorgdragen. Dit brengt echter door de beperkte keuze ook weer moeilijkheden met zich. Enkele patiënten hebben een geprononceerden afkeer tegen eten in papvorm, wat bij de puréevoeding natuurlijk eveneens op den voorgrond komt. Deze dieetvormen hebben over het algemeen het nadeel, dat zij sterk het uiterlijk van „ziekenkost” hebben.
Ook zijn er deskundigen, die van meening zijn, dat het verwerken tot purée tot gevolg heeft dat het gehalte aan vitamine C verminderd wordt. De genoemde dieetvormen zeggen natuurlijk niets omtrent de samenstelling van het voedsel, het betreft hier alleen den vorm van verdeeling, waarin de spijzen verstrekt worden.
