Als men om zijn woorden kracht bij te zetten de uitdrukking gebruikte hij iemands onderkeurs ‘bij iemands geregen onderlijfje’, dan was dat een tot uitroep geworden krachtterm. De christelijke moraal legde sterk het accent op kuisheid en reinheid.
Zweren bij iets intiems als onderkeurs of onderziel kon ingeval men de waarheid niet sprak tot blasfemie en uitroep worden.
