Al in de vroege Middeleeuwen zwoer men bi Iherusalem. Dat werd ontraden, “want dats de stat des hogst konings” ‘want dat is de stad van de voornaamste Koning’, heet het in het Luikse Diatessaron [1291-1300]. Zweren bij de stad die heilig is voor joden en christenen geeft aan de aflegger van de eed een grotere geloofwaardigheid.
Ijdel gebruik maakt de formule tot vloek en uitroep.
