In de Middeleeuwen kende men de eedformule bi den goeden jaren. Dit zou een analogievorming kunnen zijn naar bi den go(e)den daghe, waarin sommigen een verbastering zien van bider liever gods ghenaden ‘bij de hoge eer van Gods genade, bij al wat heilig is’. Deze eed kan zich reeds in de genoemde periode tot uitroep ontwikkeld hebben.
In alle eeuwen kon en kan men over zichzelf en over zijn vijanden allerlei onheil afbidden. In de Middeleeuwen werd bij ons daarvoor o.a. de verwensing een quaet, droevich, droeve jaer gebruikt.
Dirck Volckertszoon Coornhert schrijft in een vertaling van Boccaccio [1564] nog: “Dat Godt U ende hem een quaet jaer moet gheven.”
