Een hekel is een ‘bord of plankje bezet met rijen van omhoogstekende metalen spitsen, waarover men het vlas en de hennep haalt om de bast te splijten, scheve en korte vezels te verwijderen en de lange vezels recht te trekken’. Als men iemand toevoegt ik wou dat ze met haar naars op een hekel voer!, dan is duidelijk welk ongerief men de ander, ‘die met haar kont op een hekel zou moeten rijden’, toewenst.
De verwensing komt al bij P.C. Hooft voor en de letterkundige Pieter Langedijk (1683-1756) kent de variant ’k Wou ... dat hij op een hete hekel zat! ‘ik wou dat hij in hoogst onaangename omstandigheden verkeerde’.
Het WNT, deel vi, kolom 492, waar men dit alles kan vinden, wijst ook nog op het Duitse equivalent eine Hechel soll sein sein Sitzstuhl!
