Deze krachtpatser, opgetekend uit Van Eijk (1980: 95), schendt nauwelijks het taboe op godsdienst en seksualiteit. Toch wordt hij als een vloek ervaren, omdat hij gebruikt wordt op plaatsen in de discussie die woede, verontwaardiging, ongeloof en andere frustratie aankondigen.
Het klankexpressieve karakter, veroorzaakt door explosieve, zware consonantcombinaties en de r’s, geeft die emoties extra cachet.
