L. brandnetel, plantengeslacht der fam. Urticaceae; éénjarige of overblijvende kruiden met één- of tweehuizige groene bloempjes.
De bladeren, stengels en bloemen zijn met brandharen bezet, die met de huid in aanraking gebracht, aan hun top afbreken en een brandend vocht in de wonde uitstorten, waardoor ontsteking ontstaat. In zeer hooge mate vindt men deze eigenschap bij de Bengaalsche U. crenulata Roxb., wier aanraking de hevigste pijnen veroorzaakt, die slechts na een week geheel verdwijnen, terwijl U. urentissima B 1. van de Soenda-eilanden jarenlang pijn kan veroorzaken. In Nederland vindt men TJ. dioica L., de groote brandnetel, die overblijvend is en V. urens L., een éénjarig onkruid in moestuinen enz. Van de vezels vervaardigde men vroeger, vooral in Frankrijk en Duitschland, netelgaren en neteldoek. De jonge spruiten van U. dioica leveren een smakelijke groente.
