een door Ch. L.
Clarke en R. Hewitt op de tentoonstelling voor electrotechniek te Philadelphia geëxposeerd electrisch afstandssignaal. Het seingevende zoowel als het ontvangende deel bevat twee electro-magneten; zijn deze niet van gepolariseerde ankers voorzien dan zijn twee (bij een nieuw, grootere zekerheid verschaffend svsteem zelfs drie) leidingen tusschen beide einddoelen noodig. In het instrument wordt door het kwik, het water enz., welks stand het eigenlijk signaal vormt en daarom moet worden overgebracht naar de plaats, waar men zulks noodig heeft te weten, een contact-arm onmiddellijk in beweging gebracht; daardoor gaat er telkens, wanneer de voor- of terugwaart s(*he verandering in den stand der vloeistof een zekeren graad heeft bereikt, een stroom in de eene of andere leiding, zoodat de beide bovenbedoelde in de leiding gelegen eleetromagneten haar ankers aantrekken en daarbij aan beide eindpunten van het toestel een wijzer in beweging brengen, voor- of achterwaarts, al naargelang de stroom dooide eene of andere leiding is gegaan. Een derde electromagneet onderbreekt ten slotte den stroom, waarop de gezamenlijke ankers tot den staat van rust terugkeeren.
