Georg curtius

betekenis & definitie

Duitsch philoloog, geb. 16 April 1820, werd in 1851 gewoon hoogleeraar te Praag, in 1854 te Kiel, in 1863 te Leipzig, en overl. 12 Aug. 1885; C. streefde er naar de comparatief-linguistische en de klassisch-philologische studiën met elkander te verbinden; zijn schriftelijke arbeid strekt zich voornamelijk uit over de grieksche en latijnsche talen, die hij van het standpunt der vergelijkende spraakkunst behandelt, als : Die Sprachvergleichung in ihremVerhaltnis zur klassischen Philologie (2de dr., 1848), Sprachvergleichende Beiträge zur griech. und lat. Grammatik (dl. I, 1846), Grundzüge der griech. Etymologie (ö1^ dr. 1879).